Bass V

Kritz gitaren zijn de afgelopen zeven jaar regelmatig besproken. Het zijn unieke modellen die door twee Belgen op een boerderij in Zuid België zijn ontwikkeld. Ze hebben voor een eigen weg gekozen. In het verleden heeft zo’n beslissing bij verschillende bouwers tot verdwalen geleid. Af en toe leek het er bij Kritz ook op. Kritz Guitars wilde in een korte tijd (te) veel veranderen. De patenten sloegen om je oren, waardoor je de indruk kreeg dat aan oudere gitaren niets goeds te vinden was. Eigenaar Fritz Valcke wilde niet zozeer verbeteren om maar wat te doen te hebben, hij verbeterde met technologische kennis. Een beetje zoals Taylor dat met zijn gitaren doet. Gitaren worden tegenwoordig met hulp van de computer tot in ieder detail getekend en berekend. Voeg daar de inmiddels indrukwekkende kennis van zaken van Valcke aan toe, en je snapt waarom de man zoveel nieuwe patenten heeft ontwikkeld. Met deze vijfsnarige basgitaar is dat wederom niet anders.

Een Virtuele rondreis

De creatieve benaming van dit model hebben we voor ons gemak tot V basgitaar verkort; vijf snaren op een lange mensuur. Het bovenblad is a-symmetrisch van vorm en gemaakt van een fraai getekend stuk wortelhout (Rootwood), een variant op esdoorn, met ook hier vogeloogjes. In de body is de naam van Kritz sierlijk in abalone verwerkt. De plaats waar de brug op de body wordt bevestigd is verhoogd en loopt af in de richting van de hals en volgt de halshoek van zo’n vier inch. Kritz noemt dit concept de liftop. Het middendeel van de body is dus dikker, waardoor een betere sustain ontstaat. Een tweede voordeel van deze vorm is dat de volume- en toonregelaars lager in de body verwerkt zijn dan de snaren. Ze liggen hierdoor minder in de weg. De onderzijde van de body bestaat uit twee delen cederhout, verbonden en gescheiden door een esdoorn strip. De twee zijden zijn niet mooi egaal, waardoor de ene kant een veel strakkere tekening heeft dan de andere. Het geheel is afgewerkt met een extra dunne lak van eigen fabrikaat. Deze lakwijze zal binnenkort in een vereenvoudigde vorm in de rubriek Moeders mooiste aan de orde komen. Aandacht voor speelcomfort heeft men vooral bij de hals gehad. Het is een asymmetrische, dunne hals uit een mooi stukje esdoorn. Vooral voor de basgitaar, veel meer dan voor de elektrische gitaar, zie ik de noodzaak van een stevig stuk ebbenhout voor de toets. Hier ben ik van mening dat ik in het verleden teveel basgitaren heb gezien die met een palissander toets soms al na tien jaar aan vervanging toe waren. Wat meteen opvalt zijn de 23 Smilefrets die gevoelsmatig wat vreemd aanvoelen, maar al snel het speelcomfort bevorderen. Op de bovenzijde van de toets zijn op de bekende plaatsen positiemarkeringen aangebracht in de vorm van strips. Deze staan parallel aan de frets en lopen door in de zijkant. Ook hier bij Kritz zien ze het nut van een betere intonatie door het plaatsen van een nulfret. Deze vondst wordt al sedert het eind van de vijftiger jaren door enkele fabrikanten, zoals Gretsch, hardnekkig toegepast. De vorm is aangepast aan de handpalm, iets wat voor het bespelen van een vijfsnarige basgitaar geen overbodige luxe is. Versterkt met koolstof, 85% hout en 15% grafiet, beweert Valcke dat ‘re-setting’ in ieder geval de komende tien jaar niet nodig zal zijn. Men is hiervan zo overtuigd, dat een halspen volledig ontbreekt. Het werk dat aan de Smile frets besteed is en de wijze waarop de toets in één horizontale lijn -zonder een deukje in zicht- op de hals gelijmd is, getuigen van vakmanschap, nee natuurlijk, Kunst!

Door de vorm van de kop klein te houden, is de totale lengte van gitaar toch bijna 5 centimeter minder dan van bijvoorbeeld een Jazz bass. De kop heeft een koolstof wapening. Dit geeft een grotere stabiliteit bij het stemmen. De topkam is gemaakt van een materiaal met een basis van hout en grafiet en is zo hard als metaal. Wederom een patent van Kritz. Met het nodige wenkbrauw fronsen heb ik naar de verbinding van de hals met de body gekeken. Men heeft hiervoor bepaald niet de gemakkelijkste weg gekozen. Hierdoor ziet het er overigens wel een stuk fraaier uit. Hals en de body zijn gelijmd en aan elkaar verbonden door een hielloze halsverbinding, met als voordeel dat er geen vormverandering is en er dus geen klankturbulenties optreden. Nog een voordeel van de hielloze verbinding is de goede bereikbaarheid van de gehele toets. Met als doel het armbereik te verhogen en de vermoeidheid te verminderen heeft men de hals ten opzichte van de body vier procent naar achteren hellend aangebracht.