Wat bezielt een man om in deze tijden professioneel elektrische gitaren te gaan bouwen? Ik vermoed zéér veel liefde voor muziek én de overtuiging dat hij het beter kan dan al de rest. Wat heeft hij nodig? Naast een stevige dosis koppigheid, moed en volharding om een paar heilige huisjes omver te werpen, ook de know-how, het geld om te kunnen investeren, zéér veel geduld, en vooral ook revolutionaire (en liefst geniale) ideeën.
Wel, het lijkt bizar, maar in Oost Vlaanderen woont er zo’n man. En hij is op z’n eentje een kruistocht begonnen tegen wat hij noemt de vastgeroeste, ‘grote’ gitaarproducentgiganten.
Trendspotting
Als je er even bij stilstaat is de vaststelling dat de elektrische gitaar sinds zijn ontwerp van pakweg 50 jaar geleden nauwelijks wijzigingen ondergaan heeft, toch wat verwonderlijk.
Misschien zelfs lachwekkend
Of zoals “Mijnheer Kritz” het zelf zegt: “een wagen uit ’54 is wel mooi, maar toch wat achterhaald om in het verkeer van vandaag te gebruiken.” En inderdaad, de gitaar van vandaag moet in een totaal andere muziekwereld functioneren dan pakweg een halve eeuw geleden.
Ook aan de gitarist worden steeds hogere eisen gesteld kwa kennis, stijl, genre, repertoire, techniek en materiaalbeheer. Het is dan ook belangrijk dat je instrument zo nauwkeurig mogelijk de ideeën vertaalt die je wil uitdrukken of wat men van je verwacht. Hoe groter het speelcomfort, het klankspectrum en de sustain van je instrument, hoe meer je oorspronkelijk idee wordt benaderd. Enfin, genoeg gefilosofeerd en laat ons onszelf de kernvraag stellen: heeft een Kritz gitaar dat extra meer dan alle andere gitaren?
Zijn er revolutionaire ideeën toegepast op deze gitaar en is dat een mogelijke aanzet om er één aan te schaffen? Wel, zonder te beweren dat andere gitaarmerken niet proberen om hun gitaren wat aan te passen aan de 21ste eeuw, kan ik alvast verklappen dat ze waarschijnlijk de boot gemist hebben: je kan er niet omheen dat de Kritz gitaar inderdaad een spectaculaire trendzetter kan worden in de gitaarwereld! En ik begeef me helemaal niet op glad ijs met mijn bewering dat je dit weet zonder zelfs op zo’n gitaar gespeeld te hebben. Speel je er wel op dan wordt het vorig gegeven enkel 100 maal versterkt!
Ik hoor de sceptische gitaristen onder ons (en dat zijn er veel, geloof me vrij) zichzelf al afvragen welke die fameuze mogelijke trendzetters op een Oost-Vlaamse gitaar (jawel, een Belgische gitaar beste Nederlanders!) dan wel mogen wezen
Wel, hou je vast, het zijn er niet weinig! (en ze zijn bovendien al gepatenteerd).
‘Smilefrets’ (TM)
Om het speelcomfort te vergroten is de hals van een Kritz gitaar steeds uitgerust met een ingenieuze ‘Smilefret’ toets. Die is met gebogen frets ingelegd, met elk eenzelfde 10А radius. De buik van de fret is naar de brug toe gericht. Zoals we zullen zien bezitten deze frets heel wat voordelen.
Bij moderne speeltechnieken met veel bendings komen steeds weer dezelfde bewegingen terug in de linkerhand: er wordt een deel van een cirkel gevormd met de duim op de achterzijde van de hals als middelpunt. Die cirkelvormige bewegingen worden door de vorm van de smilefrets perfect ondersteund.
En inderdaad, niet alleen het speelcomfort, maar ook de juistheid van de intonatie wordt hierdoor aanzienlijk vergroot. Het onderlinge verschil tussen snaardikte en -spanning wordt door die gebogen frets perfect gecompenseerd, waardoor je elke losse snaar en zijn 12e positie equivalent exact ‘naald in het midden’ stemt ! De Kritz gitaar klinkt met zijn Smilefrets in elke positie, met eender welke akkoordgreep, met of zonder distortion harmonisch perfect. Ook het nemen van barré-akkoorden, vooral in de hogere posities, blijkt een stuk makkelijker. De Smilefret toets is steeds uitgerust met een nulfret.
Zo wordt bij een ingedrukte snaar de spanning tussen de nulfret en de eerste fret opgevangen.
Dit doet akkoorden waarin losse en ingedrukte snaren samen worden gebruikt (bv. Open C, D en G) opvallend constant klinken. Stemproblemen worden ook hier opgevangen, aangezien de nulfret dienst doet als snaargeleider. Je vraagt je af waarom andere bouwers deze eenvoudige ‘ingreep’ op hun gitaren niet toepassen! In tegenstelling tot wat je misschien zou vermoeden, vergde me het persoonlijk weinig moeite om over te schakelen op een Smilefret hals. Eerder het tegenovergestelde bleek waar: toen ik terug op mijn Fender speelde moest ik nog een hele tijd ‘afkicken’. Vooral de bendings op de 2e, 3e en 4e snaar kosten me plots meer moeite. Nog een Smilefret ‘Kritztip’: door de schuine instelling van de frets (de onderste helft) van de G-B-E snaren, is een bottle-neck plots een stuk makkelijker te gebruiken.
Deze Kritz gitaren krijgen met die Smilefrets bovendien een niet te onderschatten commercieel opvallend voorkomen. Een hals met Smilefrets haal je er zo tussenuit щn het oogt ook zeer modern.
De gitaargeest van de toeschouwer wordt dadelijk geprikkeld, en elke gitarist bevredigt na één blik graag zijn ‘need to try this one’!
‘4Ever’ Hals (TM)
Deze hals is een houten hals (95%) met koolstofversteviging (5%). Het ‘best of both worlds’ principe wordt hier toegepast. Een houten hals geeft naar zijn soort een warme en duidelijke klankkleur, is aangenaam bespeelbaar én oogt ook gewoon mooi. Niettemin zijn de grootste nadelen de temperatuur- en vochtgevoeligheid en de kans op verbuiging. Vandaar dat er bij de conventionele gitaren metalen staven doorheen de hals worden gedraaid. Dit geeft dan weer holtes in de hals en extra trillingen die op de toets inderdaad ‘dode’ punten kunnen veroorzaken. Kritz kwam op het idee om de metalen staaf te vervangen door verschillende lagen gelamineerd koolstofvezel, met een hars als bindmiddel.
Zo bestaat deze hals uit 4 verschillende delen. Het onderste deel is van hout en vormt de buitenschelp van de hals. Dan volgt een laag koolstof met daarop de houten kern die wordt afgesloten met een koolstoflaminaat. Dit alles wordt op een speciale manier bewerkt zodanig dat de gehele structuur sterker is dan staal. Aangezien er zachte houtsoorten worden gebruikt (langere sustain en licht van gewicht) en een minimum aan koolstof (zwaar en steriel, maar duidelijk en stabiel) worden de voordelen van beide materialen optimaal benut. En ik moet toegeven dat de klank van het hout absoluut bewaard blijft. Misschien is dit nieuws voor jullie, maar de sound van een gitaar wordt eerder bepaald door het hout van de hals dan door zijn body! Afregelen en ontstemmen hoort bij deze hals tot de verleden tijd en hij zorgt met zijn geringe gewicht voor een hoog speelcomfort. Ik heb bij geen enkel van de vier geteste Kritz gitaren één ‘dood’ toetspunt ontdekt. De 4ever hals is in alle zachte of harde houtsoorten te verkrijgen, maar dan wel (uiteraard) enkel met Smilefrets. Naast het ‘koolstof-hout’ huwelijk beschikken deze halzen over nog een aantal bijzonderheden. Vooreerst is er de asymmetrische halsvorm (zoals ook bij de MusicMan gitaren): daarbij vertrok de bouwer vanuit de ergonomische positie van de linkerhand ten opzichte van de hals. Inderdaad, het raakvlak van de hand met de gitaarhals tussen beschrijft tussen duim en wijsvinger eerder een lange asymmetrische bocht dan een halve cirkel. Deze kromming is terug te vinden in het halsontwerp, zodat de duim van de linkerhand steeds op het dikste punt van de hals drukt en zo meer steun krijgt. De spieren worden op deze manier ontlast, wat resulteert in een minder vermoeide hand.
Bovendien ligt er meer houtmassa onder de bassnaren en is het klankevenwicht tussen hoge en lage snaren beter. Hoewel deze halsvorm meer aanpassing vergt dan de Smilefrets (!), ben je er na een kwartiertje vlot mee weg. Ik vermoed zelfs dat de houding van je linkerhand op een ‘zachte’ manier wordt gecorrigeerd naar een gezondere houding voor je handspieren.
Gevolg: tendinitis, go home!
De toets op de hals heeft een samengestelde radius i.pl.v. een cylindrische afronding zoals bij de meeste andere gitaren. Zulke afronding kan inderdaad voor bijgeluiden en zelfs totaal klankverlies zorgen bij bendings op hoger gelegen frets. Om dit probleem uit de weg te gaan produceren sommige merken gitaren met een plattere toets (bv. Ibanez). Dit resulteert dan weer in een moeilijker akkoordenspel.
Kritz komt echter met een betere oplossing en voorziet zijn toets met een samengestelde radius die van de 1e naar de 23e fret in diameter toeneemt. Zo blij het akkoordenspel op het lager gelegen toetsgedeelte zeer comfortabel en produceer je de meest waanzinnige bend-ups [tot 4 р 5 tonen] zonder hinderlijk snaargeleuter! Ook opvallend voordeel van de ‘4ever’ hals: ontbreken van de halshiel.
Er hoeven geen hinderlijke hielblokken, halsplaten en -vijzen te worden gebruikt om de hals aan de body te bevestigen. De asymmetrische hals gaat immers moeiteloos zonder de minste vormverandering in de body over. Dit vernieuwend concept laat een perfecte bespeelbaarheid toe tot aan de 22e fret. Weer een stap dichter bij het ultieme gitaarcomfort en maximale kwaliteit! De nieuwe mensuurlengte van 660 mm (=26 inch) zorgt in combinatie met de 23 (!) frets ook weer voor een belangrijk Kritz voordeel.
Het is geweten dat een grotere mensuur wel voor een voller klankbeeld zorgt, maar ook een moeilijkere bespeelbaarheid van de hals en een zwakkere stabiliteit met zich meebrengt. Wel. dankzij de Smilefrets en de koolstofsamenstelling van de 4everhals zijn deze problemen dus van de baan.
Je krijgt bij een Kritz gitaar voor een groot stuk dankzij deze mensuurlengte een zeer lange sustain, zowel bij een clean als een overdrive geluid. En er is aan alles gedacht. Zelfs de gebruikelijke toetsmarkering met ronde stippen is vervangen door een lijnmarkering met variыrende lengte. Ze zijn gesitueerd op de bovenste helft (de baszijde) van de toets. Door die variabele lengte weet je snel in welke positie je hand zich op de hals bevindt. Om de snaarafstand tussen stemsleutels en topkam zo kort mogelijk te houden (speciaal ontwikkelde kunststof topkam uit eb en grafiet) kreeg de Kritz gitaar een kleine pijlvormige kop. De snaren lopen zo tussen stemsleutels en brug volledig recht. Spanningsverschillen tussen het ‘bespeelbare’ deel van de snaar en het deel van de kop worden op deze manier tot een minimum beperkt, wat ontstemmen bij bendings moet tegengaan. Bovendien zijn de ‘Locking key’-stemsleutels voorzien van een vergrendelingsas waarin de snaar wordt vastgegrepen.
Ik heb dan ook totaal geen stem -of ontstemproblemen ervaren, hoewel ik nogal een zware ‘bender’ щn ook al jaren fan-van-het-eerste-uur ben van de Floyd-Rose lockingsystemen. Misschien moet ik nu mijn fanbrief maar naar Oost-Vlaanderen sturen?
Liftop (TM)
Dit slaat op de unieke vormgeving van de Kritz gitaaraarbody. Volgens de fabrikant is de sustain van een gitaar afhankelijk van de houtmassa die zich onder het snaarspanningsgebied bevindt.
Door met 3D computersimulaties te werken, waaruit je makkelijk hinderlijke of onnodige bodygedeeltes kan weglaten, is men bij Kritz op een nieuwe body top gekomen waarbij speelkomfort en klank bovenaan staan. Door de hals 4 graden naar achter te buigen en in eenzelfde hoek boven op het body het veld door te trekken ontstaat a.h.w. een oprit tot aan de brug. Zo komen de snaren t.o.v. de bodyranden 20mm hoger te liggen. Dit heeft als voordeel dat de snaren vrij en vanuit diverse hoeken kunnen worden aangeslagen en dit zonder dat de bedieningsknoppen je zouden hinderen. Het rustpunt van de arm ligt 20 mm lager en doordat de gitaar kleiner is ook iets dichter bij het snaaraanslaggebied. Toch is ze op het hoogste punt (onder de brug) maar liefst 56 mm dik! Dit revolutionair ontwerp speelt niet alleen makkelijk maar biedt je bovendien een ronde, diepe klank met heel wat sustain. En dus geen pijnlijke nek en schouders meer: de gitaar blijft licht en makkelijk hanteerbaar, zelfs na uren rechtstaand spelen.
Pick-ups
Uiteraard zit ook hier een eigen concept achter. De Kritz pick-ups zijn opgebouwd uit parallelle windingen van drie naast elkaar liggende kleine draadjes. Dit in tegenstelling tot de meeste pick-ups die uit щщn dikke draad worden gewonden. Het idee hierachter: aangezien stroom zich over het oppervlak van een draad verplaatst, beschik je bij gebruik van 3 kleine draadjes over een groter oppervlak dan bij één dikke draad. Meer oppervlak, meer stroomsterkte, en dus een sterker en directer signaal! De Kritz pick-ups klinken ook verrassend helder en hebben een groot klankenspectrum én inderdaad een meer dan overtuigende output. Zowel clean als vervormd kan je moeiteloos eender welke sound produceren die in elke situatie overeind blijft.
Modellen
Het Kritz gamma bestaat uit een zestal lijnen. Er zijn 4- of 5-snarige bassen, er is een Custom Shop lijn waarbinnen je op basis van gekende modellen een eigen unieke gitaar kan laten vervaardigen, ondermeer ook gebaseerd op onze vier getaste gitaarmodellen die elk hun specifieke kwaliteiten hebben. We sommen deze vier types even op: de HUMAN gitaar, de STRADOVARIUS gitaar, het ROCKBEAST model en de DIRTY HARRY. Zelf heb ik me voor de grondigste tests geconcentreerd op de Human- en het Dirty Harry model. Het Stradovarius model is immers een grotere versie van de Human gitaar (body is in omtrek 10 mm groter). De Rockbeast is een gitaar die zich met zijn goedkoper prijskaartje eerder op de beginner en de student richt. Alle belangrijke Kritz kwaliteiten zijn ook hierop aanwezig, щn er zijn genoeg custom opties voorhanden om die Rockbeast later verder uit te rusten. Maar het ontbreekt de Rockbeast in vergelijking met de andere Kritz gitaren aan de meest arbeidsintensieve afwerkingsmethodes.
Dus de satijn lakafwerking en de geschroefde hals, de minder dure of oude houtsoorten, de budget pick-ups, en de elektronica met vereenvoudigde schakelingen drukken de prijs Deze gitaar is te verkrijgen vanaf 30.000 Bfr.
Human concept
De Human gitaar is in 4 modellen verkrijgbaar die elk afzonderlijk nog kunnen aangepast worden naar houtsoort en pick-ups. De 100 Series hebben een single coil aan de brug en een lipstick als halselement.
De 200 Series hebben twee humbuckers en een tune-o-matic brug. De 300 Series hebben 3 single coils met of zonder tremolo en de 300+ Series [zoals ons testmodel) hebben een humbucker en twee single coils met of zonder tremolo. Onze 300+ had een prachtige ‘flame’ esdoorn nek met een ronduit oogverblindende toets uit ‘violet bool’ palissander met 23 medium Jumbo Smilefrets en één nulfret.
Het hout van het body was van Honduras mahonie en de top uit zeer mooi ‘flame’ essenhout met heel wat ‘fiedelback’. De gitaar bleek tot in de puntjes verzorgd afgewerkt met een doorzichtige Gloss-Mat finish. De electronica bestond uit twee single coils (APS II ALNICO II SD) voor hals en midden en щщn humbucker (Seymour Duncan PATB 1) voor de kam. Verder twee pots waarvan eentje voor de toonregeling en de andere voor het volume. Deze laatste heeft een handige dubbele functie: door hem uit te trekken schakel je de humbucker single coil. door hem in te drukken activeer je de humbucker met dubbel coil. Dankzij de standaard meegeleverde bedrading kan men met de 5 standenschakelaar echt alle kanten uit. Keuze te over tussen de klassieke combinatie van brug-, midden- of kamelement, maar ook de ‘in fase’ of ‘in tegenfase’ functies zijn selecteerbaar. De meeste hardware is verguld, zo ook het tremolosysteem. De drie zwarte pick-ups waren op de body met werkelijk prachtige ‘Blackpearl Smile’ covers afgewerkt. De uitsparingen op de achterkant van de gitaar waren met diezelfde Blackpearl covers bedekt. De eigenzinnige maar vloeiende contouren, de Liftop, de mooie houtsoorten, de herkenbare Smilefrets, de pijlkop, het paarlemoer en de gebruikte hardware geven de Human gitaar een zeer sierlijk, zelfs exclusief, modern en karaktervol uiterlijk.
Human play
Tja, eens je wat gewend bent aan de Smilefrets en de kleinere body (bij mezelf duurde dit hooguit 10 minuutjes) speelt deze gitaar echt fantastisch, Op die asymmetrische halsvorm had ik trouwens helemaal geen last van ontwenningsverschijnselen, integendeel. Het instrument ligt als gegoten in de hand, heeft een zowel in staande als in zittende positie een evenwichtige balans en laat zich zonder meer uitstekend bedienen, Ook de Liftop body bleek voor mij echt een revelatie. Zelden heb ik op een gitaar zo ongestoord kunnen ‘funkstrummen’ : de rechterhand heeft alle vrijheid en nergens staan er vervelende switches of hendels in de weg, Ik was ook echt verbaasd over de perfecte complementariteit tussen de Kritzwood nut en het tremolo systeem (Ik moet dus toch stilaan gaan afscheid nemen van m’n Floyd Rose voorliefde!),
Ik heb absoluut geen stemproblemen ervaren, zelfs na de diepste ‘divebombs’! Bij dit model kon ik geen ‘over the top’ tremolo effect simuleren aangezien het tremolosysteem tegen de body was geplaatst.
Het voordeel hierbij is uiteraard dat de gitaar bij een snaarbreuk op stemming blijft, In ieder geval kan de brug naar keuze ook ‘floating’ geplaatst worden, Maar goed, dit Human model is wat mij betreft het paradepaardje van de Kritz gitaren en bezit dan ook alle ideeыn en unieke eigenschappen en voordelen die ik reeds in de ‘trendspotting’-paragraaf heb aangehaald, Het lijkt me dus niet nodig om hier nog verder op in te gaan, Trouwens, hoewel ik mijn best heb gedaan om m’n enthousiasme te houden voor het besluit zullen jullie nu al wel weten vanwaar de wind aan komt waaien?
Human sound
Na al deze superlatieven betreffende concept en bespeelbaarheid gaan we op hetzelfde pad verder: idem dito voor sound en klankmogelijkheden, wat had je trouwens gedacht? Wat me vooral opvalt is de lange sustain die uit zo’n ‘klein’ gitaartje kan komen, zowel met een cleane als distorted klank. Zelfs op een zeer laag volume of op kleine speakers bezorgt deze gitaar je een sound die je totaal niet verwacht. Had je gedacht dat ze koel en frigide zou klinken omdat de hals voor een klein deel deel uit koolstof bestaat? Mispoes… Het klankenspectrum is echt wel verbazingwekkend breed en alle stijlen komen binnen handbereik. Aangezien Kritz houtsoorten gebruikt komende van bomen die honderden jaren geleden gerooid werden krijg je een sound die leeft, die warmte щn als het moet ook agressie uitstraalt. Deze Human moet je dan ook bekijken als een polyvalent werkbeest mщt karakter. Ze kan zo drie types van gitaren vervangen. Door de haarfijne intonatie en afwezigheid van tuning problemen is het een droom om zo’n instrument te bezitten en het lijkt me echt een ideale gitaar voor podium- én studiogebruik. Spijtig genoeg heb ik deze Kritz gitaren maar een kleine twee weken kunnen uitproberen. Maar geloof me, ze hebben mij live niet in de steek gelaten, integendeel! Duizenden uren studie en programmatie en tientallen prototypes gingen aan het Human concept vooraf. Ik ben van overtuigd dat het allemaal de moeite waard is geweest en zal zijn! Wat een instrument!
Human budget
Laat ik beginnen met de eerlijke mededeling dat de prijs van een Human gitaar tussen de 45.000 en de 120.000 Bfr. ligt, afhankelijk van de gebruikte houtsoorten en specifieke wensen. Dit prachtig testexemplaar uit de 300+ series kost 75.000 Bfr. Hoe je het ook draait of keert, het blijft veel geld. Maar de aanschaf van zo’n instrument is meer dan enkel een aankoop. Het is vooral een investering. Deze gitaren door de jaren heen in waarde stijgen. Bovendien kunnen ze zo twee of drie andere gitaren vervangen. Daarin zit ook de naverkoopservice: het is een Belgisch produkt, dus hoedanook zit je als koper dicht bij de bron. Ik zie het je met een Gibson gitaar niet zo vlug doen: eens even de grote plas oversteken om wat informatie uit te wisselen of de gitaar te laten updaten.
Geloof me vrij, dit instrument is in elk opzicht elke frank waard.
Dirty Harry concept
De DH-gitaar is verkrijgbaar in single coil met één tot drie Blower pick-ups, met één of twee humbuckers naar keuze of een combinatie ervan. Speciale versies zijn ondermeer de ‘Tijl van Eden’ met één Kritz Blower, superlichte elzenhouten hals en een tobacco sunburst body. De ‘Jasper van Arid’ met ook één Kritz Blower en een hals in elzenhout met kersenlaar, body uit Sycamore en in hoogglans, met blauwzilveren glinsters afgewerkt. Ons testexemplaar heeft een geschroefde (!) hals, uit ‘flame’ esdoorn met een spar kern. De fel oranje padoek toets is zoals bij de Human met 23 medium jumbo Smilefrets en een nulfret ingelegd. De body is uit mahogany met als top prachtig gevlamd movinguy. Zowel body als hals zijn met een Kritzpaint Mat Gloss afgewerkt. Naast de standaard vijfstanden schakelaar zijn er de toon- en de volumeregeling. Deze laatste heeft ook hier een dubbele functie. Wanneer je de pot indrukt krijg je het mid pick-up extra versterkt erbij, zowel met de keuzeschakelaar in de brug- als in de midpositie. Alweer extra klankmogelijkheden! De vaste brug is een ‘hardtail bridge’ en net zoals de rest van de hardware verguld afgewerkt. Er is bij dit model gebruik gemaakt van een zwarte slagplaat.
De body is niet afgerond en heeft in tegenstelling tot de Human ook geen Liftop.
De contouren zijn bij dit model fraai maar minder uitgesproken en ogen ook bewust wat meer retro
(voor zover je dat van een Kritz gitaar kan zeggen). Wat maakt deze gitaar dan de moeite waard? Aangezien bij dit model dezelfde Kritz technologieën aanwezig zijn (zie ‘trendspotting’ paragraaf verwijs ik voor de speelbespreking naar die van de Human gitaar.
Dirty Harry sound
Als je dit instrument inplugd en er wat vervorming aan toevoegt weet je direct waarom deze gitaar een Dirty Harry wordt genoemd: er knalt dadelijk een vuile en grommende sound ut je boxen!
Deze Harry geeft je naast prachtige 50 à 60er jaren vintage klanken ook zeer ronde en grommende grunge sounds waar je misschien al jaren naar op zoek bent. Oasis en Nirvana zijn met dit instrument echt niet veraf. Was de Human gitaar eerder een all-round gitaar, dan is dit zeker een ‘no-bullshit’ rockgitaar met een zeer direct en fel projecterend geluid. Vergis je niet, deze Blower pick-ups basissound laat zich ook makkelijk manipuleren en omvormen. De Blowers blijven je, ook distorted, echt wel verschillende sounds geven, wat van weinig gitaren kan gezegd worden. En de alomtegenwoordige “Kritz” sustain doet ook hier weer een aardige duit in het zakje. Diegenen die niet weten wat het woordje ‘sustain’ nu eigenlijk in de praktijk betekent raad ik dringend aan eens een Kritz gitaar ter hand te nemen en te vergelijken met eender welke andere gitaar. Ook clean blijft de klank zeer goed overeind, maar laten we een kat een kat noemen: dit beestje komt vooral “scheurend” het best tot zijn recht. Persoonlijk vind ik de klankkleur van de Dirty Harry nét iets origineler dan die van de Human, maar ik ben dan ook al een oudere retro-fanaat.
Dirty Harry budget
Voor 45.000 Bfr heb je al een standaard Dirty Harry. Je krijgt dan die super-nieuwe technologie overgoten met een vintage sausje. Om je vingers mee af te likken… Dus ben je op zoek naar een nieuw ‘oud scheurmachien’, aarzel niet en kontakteer Kritz om de verschillende mogelijkheden van zijn Dirtry Harry’s uit te proberen. Ik ben er zeker van dat je zulke aankoop zelfs na jaren niet zal beklagen.
KRITZ dus
Voor diegenen die al eens een Kritz gitaar zouden bespeeld hebben en er nog altijd niet van overtuigd zijn dat het hier om nogal geniale en met vakmanschap uitgewerkte concepten gaat: bepotel in de toekomst maar een ander instrument. Voor mij persoonlijk zijn er tijdens deze test een paar deuren opengegaan waarvan ik niet eens het bestaan kende. Als gitarist ben je naar mijn mening verplicht om eens de moeite te nemen om zulk een instrument van naderbij te leren kennen. Je zal meer dan versteld staan!
Begin alvast te dromen. Je kan er donder op zeggen dat de revolutionaire ideeën die Kritz op zijn gitaren introduceert nergens in de elektrische gitaarwereld voor een nieuwe trend zullen zorgen. Ik weet ook wel dat ik in bovenstaande besprekingen veel wierook gebruik, maar wat wil je, dit is een product van eigen bodem én het is verdomd goed!
Laat me dan maar eens de chauvinist uithangen… Het doet mij alvast deugd!
Qu’est-ce qui peut bien traverser l’esprit de quelqu’un pour qu’il se mette à fabriquer des guitares de manière professionnelle au jour d’aujourd’hui? A mon avis enormément d’amour de la musique et la certitude de pouvoir faire mieux que les autres. Et de quoi doit-il disposer? Outre une solide dose d’entêtement, de courage et de persévérance pour se jeter à l’eau, un véritable know-how est nécessaire, mals aussi les fonds pour pouvoir investir, énormément de patience, et enfin, et surtout, des idées révolutionnaires (et de préférence géniales). Bon, cela peut paraître bizarre, mais en Flandre occidentale habite précisément un gars de cette trempe. Il a commencé tout seul ce qu’il appelle sa croisade contre les grands producteurs de guitares “rouillés”.
Tendances
Quand on y réfléchit un instant, le fait que la guitare électrique, depuis son invention il y a environ une cinquantaine d’années, n’a subi que très peu de modifications, cela a tout de même quelque chose d’un peu surprenant. Même d’un peu ridicule… Ou comme “Monsieur Kritz” le dit lui-même: “une bagnole de ’54 est un bien bel objet, mals pour l’employer dans la circulation d’aujourd’hui, c’est beaucoup moins pratique”. Et, en effet, la guitare d’aujourd’hui doit fonctionner dans un tout autre univers qu’il y a un demi siècle. On demande aussi au guitariste des connaissances de style, de genre, de répertoire, de technique de plus en plus exigeantes. Il est donc important que l’instrument puisse suivre les idées qu’on veut en sortir ou qu’on en attend. Plus grand est le confort de jeu, plus large est le spectre sonore, plus long est le sustain, et plus vous approcherez de l’idée originale. Enfin bref, assez de philosophie et posons la question-clé: est-ce que Kritz a réussi à donner ce supplément qui manque aux autres guitares? Est-ce qu’il a su adapter des idées révolutionnaires à ses guitares et est-ce que cela vaut la peine d’en acquérir une rien que pour cela? Eh bien, sans nier que d’autres marques de guitares tâchent elles aussi d’adapter leurs instruments au 21 ième siècle, je puis déjà divulguer ceci: ils ont probablement raté le coche! Il n’est plus possible de nier que les guitares Kritz seront bel et bien la nouvelle tendance du monde de la guitare, et ce, de manière spectaculaire. Et je ne m’aventure nullement ici en terrain glissant en affirmant cela sans même avoir besoin de jouer sur l’instrument en question. Par contre, une fais qu’on en a joué, cette affirmation est renforcée d’un facteur 100 au moins! J’entends déjà les guitaristes sceptiques parmi vous (et il y en a beaucoup, je le sais), qui se demandent ce que peuvent bien représenter des nouvelles tendances sur une guitare en provenance de Flandre… Eh bien, mesdames messieurs, accrochez-vous, on commence, et ce n’est pas rien! En plus, ces nouveautés sont chaque fois brevetées…
‘Smilefrets’ (TM)
Pour améliorer le confort de jeu, tous les manches des guitares Kritz sont munies de frettes ingénieusement recourbées, les “Smilefrets”. Ces frettes ont une courbure de 10°, le ventre de la courbe est orienté vers le chevalet. Et comme nous le verrons, cette courbure a de nombreux avantages. Avec les techniques de jeu modemes, qui requièrent beaucoup de “bendings”, on retrouve constamment les mêmes mouvement à la main gauche: les doigts parcourent un arc de cercle dont le centre est le pouce à l’arrière du manche.
Ces mouvements en arc de cercle sont parfaitement suivis par la forme des Smilefrets.
Et du coup, non seulement le confort de jeu mais aussi la justesse de l’intonation s’en trouvent nettement améliorés. Les différences de tension et d’épaisseur de cardes sont parfaitement compensées par ce type de frettes, et chaque corde à vide retrouve son exact equivalent en douzième case! Quelle que soit la position, quel que soit l’accord, une guitare Kritz est toujours harmoniquement juste, avec ou sans distorsion. Et le jeu en barré, surtout dans les hautes positions, s’en trouve grandement facilité.
Un manche basé sur les Smilefrets est toujours muni d’une “zéro-frette”. On compense ainsi immédiatement la différence de tension entre une corde à vide et une corde utilisée. Ce qui permet de garder une justesse parfaite pour des accords qui incluent des cordes à vide, Tous les problèmes de justesse sont résolus, la “zéro-frette” jouant le role de guide de cordes. On se demande en fait comment les autres fabricants de guitares n’ont jamais pensé à cela! Contrairement à ce que vous pourriez croire, il ne m’a guère fallu d’efforts pour m’adapter à un manche “Smilefrets”. C’est plutôt le contraire: quand j’ai repris ma Fender en mains, c’était plus dur de faire machine arrière! C’est surtout les bendings sur les cordes 2, 3 & 4 qui m’ont posé soudain plus de problèmes! Encore un “truc” de Kritz concernant les Smilefrets: grâce à leur courbure, l’emploi du “bottle-neck” sur les trois cordes aiguës est plus facile également. Et puis, les guitares Kritz , grâce à ces Smilefrets, ont un atout commercial non négligeable: un manche équipé de Smilefretss se repère de loin parmi d’autres, et il a un “look” très moderne.
L’oeil est tout de suite accroché at tous les guitaristes sentent monter un appel en eux: “need to try this one”!
Manche ‘4Ever’ (TM)
Ce manche est en bois (à 95%), mais avec un renforcement de carbone (5%). Le principe du “best of both worlds” en quelque sorte. Un manche en bois, salon son espèce, donne un son plus chaleureux ou plus clair, il est agréable au toucher et de belle apparence. Par contre, son inconvénient est une grande sensibilité à la température at à I’humidité, avec des risques qu’il se torde. C’est pourquoi les guitares conventionnelles ont des tiges métalliques qui sont vissées à l’intérieur du manche. Mais ceci a aussi pour effet des creux dans le manche et donc des vibrations supplémentaires qui risquent de provoquer des “points morts” sur la touche. Kritz a eu l’idée de remplacer la tige de métal par différentes couches de libre de carbone laminé, avec une résine pour coller l’ensemble. Le manche est donc constitué de quatra parties différentes, La partie inférieure est en bois et forme l’exosquelette du manche, Suit une couche de fibre de carbone avec par dessus le noyau de bois qui est encore recouvert d’une couche de fibre de carbone. Le tout est traité de manière telle qua la structure entière est plus solide qua de l’acier.
Comme le bois utilisé est doux (donc de poids léger et de sustain plus long), et que l’on n’a qu’un minimum de matière synthétique (dure et “stérile”, mais stable et de sonorité claire) les avantages de tous les matériaux sont employés au mieux. Et j’ajoute que la sonorité du bois est absolument inaltérée. Peut-être ne le saviez-vous pas encore, mais la sonorité de base d’une guitare est déterminée avant tout par le bois du manche, plus encore que par celui de la caisse! Des désaccordages et des réglages avec ce genre de manche appartiennent au passé et son poids très raisonnable assure un confort de jeu maximal. Sur aucune des quatre guitares Kritz testées, je n’ai rencontré la moindre trace de “point mort”. La manche “4ever” est disponible dans toutes sortes de bois durs ou doux, mais bien entendu uniquement avec des “Smilefrets”. En plus du mariage “carbone & bois”, ces manches ont encore d’autres particularités. Tout d’abord, il y a la forme asymétrique du manche (comme sur les guitares Music Man):
le concepteur est parti de la position ergonomique de la main gauche par rapport au manche.
En effet, la tangente que parcourt la main entre le pouce et l’index par rapport au manche n’est pas un demi cercle exacte mais plutôt une longue courbe asymétrique. Cette asymétrie se retrouve donc dans la courbure arrière du manche, ce qui a pour effet qua le pouce est toujours sur le point le plus épais du manche, afin d’offrir un meilleur appui. Les muscles s’en trouvent moins sollicités, ce qui résulte en moins de fatigue de la main. De plus, il y a plus de massa de bois en dessous des cordes graves, et l’équilibre entre cordes aiguës at graves s’en trouve amélioré. Bien que cette forme de manche réclame, assez curieusement, un petit peu plus de temps d’adaptation que les “Smilefrets” (mais oui!), au bout d’un petit quart d’heure, on y est accoutumé. J’ai même l’impression que la position de la main gauche s’en trouve corrigée de manière douce at qua les muscles s’en porteront mieux à la longue. En d’autres mots: tendinite, go home!
La touche du manche a une courbure complexe alle aussi, au lieu d’une simple forme cylindrique comme sur la plupart des guitares. Un tel arrondi entraîne en effet des bruits parasites et même des pertes totales de sonorité avec des bendings dans les positions les plus hautes. Pour éviter ce problème, certaines marques proposent des touches aplaties (par exemple Ibanez). Mais cela provoque alors des difficultés pour le jeu en accords. Kritz propose une bien meilleure solution et donna à sa touche un rayon qui diminue de la première par rapport à la dernière frette. Ainsi, les accords dans le bas du manche restant très conforteble et ne même temps on peut obtenir les effets de bending les plus fous (de 4 à 5 tons!) sans le moindre bruit parasite! Autre avantage indéniable du manche 4ever: l’absence de talon.
Pas besoin de vis, de plaque ou de talon pour fixer le manche à la caisse. Le manche asymétrique traverse en effet toute la caisse sans la moindre modification de forme. Ce nouveau concept permet un jeu très confortable jusqu’à la frette 22. Encore un pas de plus vers un maximum de confort at dequalité donc! La nouvelle échelle utilisée de 660 mm (26 inches), associée à 23 frettes offre encore un avantage important à Kritz, On sait qu’une échelle plus longue donne un son plus riche, mais aussi un jeu plus difficile sur le manche et une stabilité d’accord moindre. Mais ici; grâce aux Smilefrets et à l’assemblage de fibre de carbone du manche 4ever, ces problèmes disparaissent. Ce sont ces dimensions qui permettent en grande partie aux guitares Kritz d’avoir un si long sustain, tant en son clean que saturé.
Et ce n’est pas encore tout. Même les points de repère ronds ont été remplacés par des lignes de longueur variabie. Elles sont situées dans la partie supérieure (du côte des basses) de la touche. Cette longueur variable permet très aisément de s’y retrouver et de savoir ou se trouve la main.
Pour raccourcir le plus possible la distance entre les mécaniques et le sillet de tête (un sillet spécialement développé en matière synthétique et en graphite), la guitare Kritz a reçu une tête petite, en forme de flèche. Les cordes vont ainsi absolument tout droit depuis le chevalet jusqu’aux mécaniques. Les différences de tension entre la section utilisée pour le jeu et le parcours sur la tête s’en trouvent réduites au minimum, ce qui doit éviter les problèmes d’accord lors de bendings. De plus les mécaniques de type “locking” ont un axe qui limite les mouvements de la corde. Je n’ai d’ailleurs pas eu le moindre problème d’accord ou de désaccord, alors que je suis un adepte de bendings très appuyés et que je suis un adepte de la première heure du système locking de Floyd Rose. Peut-être ne devrai-je plus envoyer mes lettres de “fan” qu’en Flandre occidentale donc?
Liftop (TM)
Ceci concerne la forme unique des caisses des guitares Kritz. D’après le fabricant, le sustain d’une guitare dépend de la masse de bois qui se trouve en dessous du plan de tension des cordes. Par simulation en 3D, qui permet de repérer facilement les parties de la caisse qu’il faut conserver ou dont on peut se passer, Kritz est parvenu à mettre au point un nouveau design de table d’harmonie axé en priorité sur les confort de jeu et la qualité sonore. En inclinant le manche de 4 degrés vers l’arriére et en incurvant la caisse dans une même mesure, on ménage un plan surélevé eu dessous des cordes jusqu’au chevalet. Les cordes sont ainsi surélevées de 20 mm par rapport aux flancs de la caisse. Cela permet d’attaquer les cordes librement de différents angles, sans risquer de toucher aux boutons de réglage. Le point de repos du bras est donc 20 mm plus bas, et comme la guitare est plus petite, on est aussi plus prés du point d’impact des cordes. Pourtant, elle ne fait que 56 mm d’épaisseur maximale (sous le chevalet)! Ce concept révolutionnaire ne renforce pas seulement le confort du jeu, il offre aussi un son très rond, très profond avec énormément de sustain. Plus de douleurs d’épaules ou de coude: la guitare reste légère et facile à jouer, même aprés des heures et des heures de station debout.
Micros
Ici aussi, un concept nouveau. Les micros Kritz sont obtenus sur base de bobinages parallèles de trois petits fils superposès. Contrairement donc à la majoritè des micros qui sont fabriqués à partir d’un unique fil plus épais. L’idée qui se cache là derrière: comme l’intensité du courant est tributaire de la surface du fil, si on en utilise trois petits, on dispose d’une plus grande surface totale qu’avec un seul gros.
Plus de surface, plus de courant, et donc un son plus puissant et plus direct! Les micros Kritz sont donc d’une sonorité étonnamment claire et leur spectre sonore très vaste, leur niveau de sortie étant effectivement très persuasif. Tant en son clean que saturé, on peut produire sans effort un son autoritaire en routes circonstances.
Modeles
La gamma Kritz compte six lignes. Il y a des basses 4 et 5 cordes, avec un Custom Shop où vous pouvez commander sur base des modèles existants une guitare unique à votre goût, basée notamment sur les quatre guitares que nous avons testées: HUMAN, STRADOVARIUS, ROCKBEAST et DIRTY HARRY. Je me suis personnellement concentré davantage sur les modèles Human et Dirty Harry. Le modèle Stradovarius est de route façon essentiellement une version plus grande de la guitare Human (la caisse est 10 mm plus grande de partout), tandis que la Rockbeast est une guitare meilleur marché qui s’adresse davantage au dèbutant. Toutes les caractéristiques essentielles des guitares Kritz s’y retrouvent cependant, et il y a suffisamment d’options pour équiper plus solidement la Rockbeast dans le futur.
Ce qui manque à la Rockbeast par comparaison aux autres guitares Kritz, ce sont les méthodes de finition qui demandent le plus de travail. Une finition satinée et un manche vissé, des bois moins chers, des micros moins chers et une électronique simplifée permettent de ramener le budget vers les 30,000 FB.
Human concept
La guitare Human est disponible en quatre versions, qui peuvent encore à leur tour être adaptées question bois et micros, Les séries 100 ont un single coil côté chevalet et un lipstick côté manche, Les séries 200 ont deux humbuckers et un chevalet tune-o-matic. Les séries 300 ont 3 single coils avec ou sans trémolo et les séries 300+ (comme le modèle testé) ont un humbucker et deux single coils, avec ou sans trémolo.
Notre 300+ avait un superbe manche en “flamed maple” et la touche de palissandre était tout aussi éblouissanta, avec ses 23 Smilefrets Jumbo et une zérofrette. Le bois de la caiese: de l’acajou du Honduras, avec une table d’harmonie en frêne trés réussie. La finition de la guitare était soignée à l’extrême jusque dans les moindres détails, avec finition translucide Gloss-Mat, Les deux single coils du côté du manche et au centre sont des APS II ALNICO II SD, le humbucker côté chevalet est un Seymour Duncan PATB 1. Deux contrôles seulement, un volume et un tone. Le volume a cependant une double fonction bien pratique: en le tirant, on fait passer le humbucker en mode single coil, en le repoussant, on met en action le second bobinage, Avec le câblage d’origine, le commutateur cinq positions permet vraiment d’avoir quantité de sonorités différentes. Le choix à l’infini entre les combinaisons classiques des trois éléments, mais aussi avec des fonctions en phase ou hors phase. La majorité du hardware est doré, même le système trémolo. Les trois micros noirs étaient revêtus d’un capuchon “Blackpearl Smile”.
Les cavités pratiquées à l’arrière de l’instrument également. Les contours particuliers mais élégants, le Liftop, les beaux bois utilisés, les Smilefrets si reconnaissables, la téte en forme de flèche, le nacre et le hardware utilisé donnent à cette guitare Human une apparence très décorative, très exclusive, modeme et pleine de caractére.
Human play
Ben oui, une fois qu’on s’est habitué aux Smilefrets et à la caisse de petite taille (ce qui ne m’a pas pris personnellement plus de dix minutes), cette guitare est un vrai régal à jouer. La forme asymétrique du manche ne m’a pas gêné du tout, bien au contraire. L’instrument est comme soudé à la main, il a un équilibre parfait tent en position assise que debout, et se laisse manier avec une grande aisance.
La caisse Liftop fut également une révélation pour moi. J’ai rarement pu jouer en ‘strumming” funk sans aucune gêne: la main droite a toute liberté et il n’y a jamais de switches dans le chemin.
J’ai aussi été surpris de la parfaite complémentarité entre le chevalet “Kritwood” et le systéme trémolo
(il va donc me falloir prendre congé du fan-club Royd Rose!). Je n’ai absolument jamais rencontré de problème de justesse, même avec le “dive bombing” le plus exagéré! Ce modèle ne permet pas d’effet trémolo “over the top”, vu qua le systéme est fixé contre la caisse. L’avantage en est que, en cas de rupture d’une corde, les autres restant justes. Mais en tout état de cause, on peut aussi, si on y tient, mettre le chevalet en mode “floating’. Bref, cette guitare Human est, en ce qui me concerne, le cheval de parade des guitares Kritz et possède donc toutes les idées et les propriétés uniques qua j’ai décrites dans le paragraphe “tendances”, il ne me semble donc pas indispensable d’y revenir.
D’ailleurs, même si j’ai essayé de tempérer man enthousiasme jusqu’à la conclusion, je suppose que vous avez déjà perçu où le vent va tourner?
Human sound
Après tous ces superlatifs concernant le concept et le confort de jeu, franchissons une étape de plus: c’est encore pareil en effet pour le son et les possibilités sonores, vous vous en doutez bien!
Ce qui me frappe surtout, c’est le long sustain qu’on peut tirer de cette “petite” guitare, tant en son clean qua saturé. Même à faible niveau ou sur de petits diffuseurs, cette guitare vous donne un son d’une qualité inattendue. Vous croyiez peut-être qu’elle allait sonner froid parce que le manche contient de la fibre de carbone? Raté! le spectre sonore est vraiment étonnant et peut convenir à tous les styles.
Comme Kritz emploie du bois d’arbres vieux de plus de cent ans, on a un son qui vit vraiment et qui peut, quand il le faut, être agressif à souhait. Cette guitare Human est à considérer comme une vraie bête de travail, avec du caractère. Elle peut à elle seule remplacer trois types de guitare.
L’intonation impeccable et l’absence de problèmes de justesse en font un instrument de rêve, tant pur la scène que pour le studio. Dommage que je n’aie pu en profiter qua deux pètites semaines! Mais croyez-moi, en scène, alles ne m’ont pas laissé dans l’embarras, que du contraire! Il y a là derrière des milliers d’heures d’étude et de programmation et des dizaines de prototypes ont précédé le concept Human.
Et je suis persuadé que tout cela en valait la peine! Quel instrument, les amis!
Human budget
Commençons par dire que le prix d’une guitare Human oscille entre 45.000 à 120.000 FB, selon les bois utilisés et les exigences. Cet exemplaire de la série 300+ était à 75.000 FB. En quel sens qu’on le regarde, cela représente évidemment une sacrée somme. Mais l’achat d’un tel instrument est bien plus qu’un achat, c’est surtout un investissement. Cetta guitare ne peut que croître en valeur au fil des ans.
De plus, elle peut remplacer à elle seule deux ou trois autres guitares. En prime. il y a le service après-vente: c’est un produit belge, donc on est tout pres de la source. Je vous vois mal faire le saut au dessus de l’océan pour faire adapter votre Gibson par exemple ou peur y aller glaner quelques informations! Croyez-moi: un tel instrument vaut largement jusqu’à son dernier centime.
Dirty Harry concept
La guitare DH est disponible avec différentes configurations de micros, depuis un jusqu’à trois micros “Blower”, un ou deux humbuckers au choix ou enfin une combinaison des deux. Parmi les versions spéciales, il y a la “Tijl van Eden”, avec un seul Kritz Blower, un manche d’aulne super léger et une caisse en finition tobacco sunburst. La “Jasper van Arid”, également avec un seul Kritz Blower et un manche d’aulne mais avec caisse de sycamore, est décorée d’un vernis étincelant gris bleu.
L’exemplaire qui nous a servi pour le test a un manche vissé en érable “flamed” avec noyau de sapin.
La touche orange vit est garnie, comme pour la Human, de 23 Smilefrets, medium jumbo, ainsi qu’une zéro-frette. La caisse est d’acajou, avec une belle table d’harmonie en bois exotique, la finition du manche comme de la caisse étant du “Kritzpaint” Mat Gloss. Outre le commutateur cinq positions standerd, on retrouve également volume & tone, le volume ayant de nouveau une double fonction. Cette fois, lorsqu’il est enfoncé, le micro central est davantage amplifié, que le sélecteur de micro soit en position chevalet ou centre. De nouveau des possibilités de sons supplémentaires! Le chevalet fix est de type “hardtail bridge”, et doré, comme le reste du hardware. Ce modèle a recu une plaque de protection noire, La caisse n’est pas arrondie et, par opposition à la Human, elle n’a pas non plus de Liftop. Les contours sont joliment exécutés ici aussi mais moins accentués et ont petit côté “rétro” (pour autant qu’on puisse en parler à propos d’une guitare Kritz!). Alors, qu’est-ce qui vaut la peine sur cet instrument? Comme on retrouve ici les mêmes technologies Kritz (cfr le paragraphe “tendances”), je m’abstiens d’y revenir, je vous renvoie à la guitare Human.
Dirty Harry sound
Dès qu’on branche l’instrument et qu’on commence à ajouter un peu de saturation, on comprend tout de suite pourquoi cet instrument a été baptisé Dirty Harry: un bon gros son bien gras qui dégouline de vos baffles! En plus des sons vintage genre années ’50 et ’60, cette Dirty Harry vous donne aussi des sons grunge que vous recherchiez peut-être depuis des années. Oasis et Nirvana ne sont pas loin.
Si la Human était plutôt une guitare polyvalente, celle-ci est certainement une guitare de rock ‘no-bullshit’, avec un son très direct. Mais ne vous y méprenez pas, les sons de base des micros Blower se laissent aisément manipuler et distorsionner. Les Blowers, même en distorsion, permettent encore des sonorités tres variées, ce qu’on rencontre sur peu de guitares. Et l’omniprèsent sustain “Kritz” fait merveille ici aussi. Ceux qui ne savent pas encore ce qua signifie “sustain” en pratique n’ont qu’à aller essayer d’urgence une guitare Kritz et ensuite la comparer à n’importe quelle autre. Même “clean”, le son reste autoritaire, mais appelons un chat un chat: cette bestiole est conçue d’abord et avant tout pour hurler, et c’est là qu’elle donne sa pleine mesure. Personnellement, je trouve le son de la Dirty Harry un rien plus proche des origines que celui de la Human, mais je suis aussi un vieux fanatique du rètro.
Dirty Harry budget
Vous avez déjà une Dirty Harry standard à partir de 45.000 FB. Et cela vous donne une technologie de pointe assaisonnée à la sauce vintage. De quoi se pourlécher les babines… Vous êtes à la recherche d’une nouveIle “vieille tronçonneuse”? N’hésitez pas: contactez Kritz pour essayer les différents modéles de Dirty Harry. Je suis certain que vous vous féliciterez de votre choix durant de longues années.
Conclusion KRITZ
Pour ceux d’entre vous qui auraient déjà joué sur une guitare Kritz et qui ne seraient pas encore convaincus qu’il s’agit de concepts de génie alliés à une grande expertise: laissez tomber la guitare et changez d’instrument! Pour moi en tout cas, de nouveaux horizons se sont ouverts au cours de ce test, dont je ne soupçonnais même pas l’existence. A mon avis, tout guitariste qui se respecte a le devoir d’aller un jour faire connaissance de plus près avec ces instruments. Attendez-vous à une surprise de taille!
Et commencez déjà à rêver. Vous pouvez bien parier que les idées révolutionnaires que Kritz a introduites sur ses guitares ne déboucheront jamais sur une nouvelle tendance dans le monde de la guitare électrique. Possible. Je sais bien qua j’ai un peu abusé des coups d’encensoir dans l’article qui précède, mais que voulez-vous: pour un produit de notre terroir et de cette qualité?! Laissez-moi pour une fois faire preuve de chauvinisme…
En attendant, cela fait tellement de bien!
Bron: Meet Music Magazinge, April 2000.